Arkadaşı, Zeynep’i ısrarla spora çağırıyordu. Zeynep de aynı
ısrarla “Hayır şu anda değil” diyordu. Sahi ne zaman başlayacaktı?
Zeynep spora başlamak istiyordu. Ama bir türlü zihnindeki
gibi boş zaman bulamadığı için hiç adım atamamıştı. Başlayacaksa haftanın üç akşamı
spor yapmalıydı. Arkadaşı ise haftada iki gün işten sonra yarım saat uğruyordu.
Bir taraftan ona özeniyordu. Bir taraftan da başlayınca her şeyim tam olmalı
diye düşünüyordu. “Önce oraya uygun spor ayakkabı ve eşofman almam lazım. Hem ben
sevmiyorum öyle koştur koştur iş yapmayı. Rahat rahat yapmalıyım. Yapacaksam
tam yapmalıyım. Öyle otuz dakikalığına gidersem, gittiğime değmez...” diye
düşünüyordu.
“Ben mükemmeliyetçiyim, yaparsam ya tam yaparım ya da
hiç başlamam.” Ne kadar da sık kullanıyordu bu cümleyi. Söylerken fark etmişti.
Telefonu kapattıktan sonra düşünmeye başladı. Ne çok şey birikmişti hayatında
mükemmel yapmak için bir türlü başlayamadığı. Hepsi tek tek aklına gelmeye
başladı.
Uzun yıllardır düzenli kitap okuyan biri olmak istiyordu.
Ama bitirdiği kitap sayısı bir elin parmaklarını geçmezdi. Erken kalkmak
istiyordu ama bir gün iki gün kalkıyor, sonra olmuyor diye yine eski uyku
düzenine geri dönüyordu. Kilo vermek istiyordu ama diyet yapınca dibine kadar
yapıyor, sonra bir tatlı kaçamağı yapınca yine istediğim gibi olmadı diyerek
diyeti tamamen bırakıyordu. Evine misafir çağırmak istiyordu ama önce yemek
takımını yenilemeliydi. Kahve sunumluklarının takımı da bozulmuştu. Hatta bu
evi toptan değiştirmeliydi, öyle ya evi de istediği gibi değildi. Taşınınca
çağırırım diye hep erteliyordu. Bir yandan da evinden hiç misafir eksik olmayan
görümcesi aklına geldi. Hiç takılmazdı o böyle şeylere. Komşudan eksik olan kaşığı
çatalı hemen tamamlayıverirdi.
Beni engelleyen şey ne diye düşünmeye devam etti. Hep en
iyisini yapmak istiyordu. Kendini hiçbir zaman hazır hissetmiyordu. Yaparsa
mükemmel yapmalıydı. Eksiksiz, hatasız… Herkesten farklı olmalıydı. Tüm
şartların uygun olmadığını düşünüp, şimdi yapsam elimin ucuyla yapmış olacağım
diye hep erteliyordu. Mükemmel olmaya çalışmak iyi bir şey değil miydi ki?
Bir şeyi kaliteli yapmakla, mükemmel yapmaya çalışmak arasındaki
fark neydi?
“Ben hep mükemmel spor yapmayı, kitap okumayı, temizlik
yapmayı, misafir ağırlamayı istemişim ama hiç harekete geçememişim.” Dedi kendi
kendine. Hatta dahası da var. “Mükemmel anne olmayı, mükemmel bir eş, mükemmel
bir insan olmayı...”
Bir arkadaşının söylediği sözler aklına geldi. “Mükemmeli isteyince sadece sonuçla ilgileniyor insan, sonuç odaklı oluyor. Sadece o sonucu istiyor, sebeplerle ilgilenmiyor.” Demişti. Ne kadar da doğruydu.
Düşünmeye devam etti ve düşündükçe kendiyle ilgili
farkındalığı artıyordu. En son erken kalkmak istediğinde neler olduğunu
hatırladı. Erken kalkacaksa güneşin doğuşuyla kalkmalıydı. Planlar, programlar
yapmıştı. Güneşin doğuş saatine bakıp uyanınca neler yapacağını belirlemişti. Bir
iki gün yaptıktan sonra bu saate alışık olmadığı için çok zorlandı ve vazgeçti.
İnsan mükemmel olmaya çalıştıkça basiti küçümsüyordu.
Oysa her gün
uyandığı saatten on dakika erken uyanarak güneşin doğuşunda uyanacak hale
gelebilirdi. İçindeki bir ses ona “On dakika erken kalksam ne olacak ki”
diyerek, basiti küçümsetirdi. Mükemmeli yapmaya çalışırken, yıllardır hiç
başlayamamış olduğunu ve mükemmele ulaşamayacağını anladı…
Hayat bizden mükemmel olmamızı istemiyordu. En kusursuz
yaptığımızı zannettiğimiz şeylerin içinde bile bir hata vardı. Zaten insan
mükemmel olmaya çalıştıkça, mükemmel olamayacağını hayat ona gösteriyordu.
Zeynep için farklı bir süreç başlamıştı. Artık neyi yapmak
isterse, hemen çuvalı delecek o ilk adımı atacaktı. Hatta çoktan arkadaşını
arayıp spora geleceğini söyledi. “Spordan da bize yemeğe geçeriz” demeyi ihmal
etmedi.
Basiti yapmak, insana zor geliyor . Çok faydalı çok güzel bir yazı olmuş. Emeğinize sağlık
YanıtlaSilUfaktan başlanabilir...en ufaktan
YanıtlaSil'Hayat bizden mükemmel olmamızı istemiyor' mükemmel olmayı, yapmayı mükemmelolanı, istemek hayatın gerçeğine uyumsuz oluyor o zaman...
YanıtlaSilİnsan en büyük kayıplarını, yenilgilerini basit ve küçük gördüğü yerlerde yaşadığı çok güzel aktarılmış
YanıtlaSilNe yazık ki mükemmeliyetçi olduğumuzda sanki kendimize bir kafeste hapsetmiş gibi ve zamana yada hayata süçlüyoruz :(
YanıtlaSilİnsan gerçekten de mükemmele değil, yapabildiğine odaklanınca düşündüğü mükemmelden daha mükemmelini hak ediyor..
YanıtlaSilBiz insanoğlu işte azı küçümsediğimiz için işte hayatta hep geri kalıyoruz...
YanıtlaSilİnsan mükemmel olmaya çalıştıkça hayatı daha zor yaşanır hale getiriyor...
YanıtlaSilÇoğu insanın en büyük problemidir mükemmelliyetçilik. Ve ne yazık ki çoğu bunun farkında bile değildir. Küçük adımlar ile çok şey değişir bu dünyada. O küçücük adımı atmaya hazır mısın?
YanıtlaSilBasit ama kolay zihin yaptığını gördükçe motive oluyor .
YanıtlaSilMükemmellik yalnız Yaraticiya özgüdür .İnsan eşittir hata..Bunu kabul edince çözüm de üretebilir insan ..Aksi haldeisi çok zor ..
YanıtlaSilertelenen şeyler büyüyor. İnsan bu bana yakışmaz diyor aza kibrediyor ve o azı yapamaz hale geliyor. Halbuki az ne kadar kıymetli... 5 dk daha erken kalkmak insanın nefsine hoş gelmiyor o yaptı mı en az yarım saat evvel kalkar... Ah bu insan ah unutan insan... Kendisi de tek hücreden çoğala çoğala büyüyor bunu unutuyor...
YanıtlaSilGerçekten bir şeyi mükemmel yapmakla kaliteli yapmak arasındaki fark nedir? Düşündüren bir yazıydı, teşekkür ederiz?.
YanıtlaSilBasit şeyler en olağanüstü şeylerdir aslında. Basitle toparlarsın. Basit söylemesi kolay bir kelime olsa da insanın zaman zaman tıkandığı, küçümsediği bir kavram. Neden küçümser insan? Ah insan… Keşke bilse göz çekmekle sadece göz çekmediğini aynı zamanda yeni bir oyuna girdiğini keşke görse…
YanıtlaSilNe kadar bizden ve biz olan bir yazı gercekten. En iyi olmaya çalışmak geride kalmama sebep demek ki. Az ile yetineni eksik görmem benim tamamlanamama sebep olanmış meğer... teşekkürler elinize kaleminize sağlık.
YanıtlaSil"Ben mükemmeliyetçiyim, yaparsam ya tam yaparım ya da hiç başlamam" ne kadar da gururla söylüyor insan sanki iyi bir şeymiş gibi
YanıtlaSilMükemmel yapmayacağın şeye başlamamak demek hiçbir şeye başlamamak demek
Sanıyoruz ki her gün 5 dakika erken kalkmaya çalışsak hedeflediğimiz saate ulaşmamız çok uzun sürer
Halbuki hazır olmayı beklerken ömür geçti bile ve hedefimize de ulaşamadık
Azı küçümseme...
Emeğinize sağlık 💐
YanıtlaSilNeden başlayamıyorum’un sebeplerinden biri :( Bir yerden de başlamak çözümü tabii :)
YanıtlaSilYapmak yada yapmamak, işte bütün mesele bu :) Zaten Hayat yaptığımızı mükemmel yapamayacağımızı çokda güzel anlatıyor öyle değil mi...
YanıtlaSilMesela ne zaman doğum günü süprizi yapmaya çalışsak bir şekilde ya o kişi öğrenir veya planladığımız şekilde yapamayız engeller çıkar
SilAma sonunda ortaya keyifli bişey çıkmasına engel değil tüm bunlar
Aaaaa bu şey değil mi? Ben!!! 🙈
YanıtlaSilMükemmeli aramak yerine sadece yapabildiğinin en iyisini azar azar yapmak… mükemmel olmadığı için ertelenen yapılması gerekenler tamam ama bir de o mükemmellik arayışında ertelenen ilişkiler ne olacak?
YanıtlaSilÇok güzel bir yazı olmuş. Elinize sağlık. Mükemmeliyetçilikle sonuç odaklılığı çok iyi bağlamışsınız. Aydınlanma yaşadım. İhtiyaç gördünüz
YanıtlaSilBilal i Habeşi çok az ayet biliyordu ama onları da çok iyi biliyordu …
YanıtlaSilAza hürmet edip onu çok kaliteli bir şekilde idrak etti.
İnsan yanılıyor o basitten bir şey çıkmaz sanıyorda bir çocuğa bakıp nası küçük küçük deneye deneye her şeyi öğrendiğini göremiyor :)
YanıtlaSilİnsan mükemmel olmaya çalıştıkça basiti küçümsüyordu… Cevap içinde saklı olan bir söz olmuş :)
YanıtlaSilO zaman insan mükemmel olamayacaksa, iyi olmak için basite disipline mi olmalı? Aza hürmet etmek çözümümüz olur inşallah :)
Ellerinize emeğinize sağlık 🌹
Aza hürmet etmeli ki adım atasın.
YanıtlaSilİnsanın en büyük tuzaklarından belki de ve iyi bir şeymiş gibi gözüken aldatıldığımızın da farkında olmadığımız bir süreç
YanıtlaSilİnsan mükemmel olmaya çalıştıkça azı küçümsüyordu... Oysa ne kadar kıymetli küçük küçük başlamak... Mükemmel olmaya çalıştıkça hiç bir şey yapamaz hale gelişimiz çok güzel anlatılmış, kaleminize sağlık..
YanıtlaSilMükemmel olmalıyız diye neleri erteledik kim bilir...
YanıtlaSilİnsanın en zorlandığı şey basite disipline olmak. Ama bir kere basite disipline olunduysa gerisi çorap söküğü gibi geliyor.
YanıtlaSilNe geldiyse başımıza basiti küçümseyip mükemmel yapma isteğimizden geldi:))
YanıtlaSilSonra birsey yapamaz olduk..
Ne önemli Ne umut verici bir yazı.. kaleminize sağlık..
Ben de koltuk takımını değiştirince misafir çağırmayı planlıyorum.
YanıtlaSilMükemmel olmak çok sık yapılan hatalardan bir tanesi. Hep bir eksik kalmalı. O anda nasılsak öyle davranmak. Kımıl kımıl başlamak. Ve bir davranışı değiştirince insan gerisi geliyor. Azı küçümsemeden. Yaparız biz. Hayde🌹
YanıtlaSilAz ama düzenli yapıyor olmak hedefe ulaşmak için ne de doğru bir strateji :) teşekkürler kıymetli yazınız için...
YanıtlaSilİnsan mükemmel olayım derken kendine nasıl da zulmediyor
YanıtlaSilNe çok ihtiyaç karşılayan bir yazı…✨
YanıtlaSilOkurken benimde Zeynep gibi
yapacağım diyip yapamadığım şeyler bir film şeridi gibi gözümün önünden geçti… acaba ben hangilerinde mükemmel olmaya çalışırken yapamadım diye… düşünmek lazım, azı, küçümsemeden, hürmet ederek, bir yerden başlayarak düşünmek lazım…🌱
Zaten en büyük tuzağımız bu; basiti küçümsemek. Oysa her şey basitten başlıyordu. Faydalı ve güzel bir yazı olmuş, elinize sağlık 👏
YanıtlaSilMinik minik başladığında nasıl da birden yapabilir hale geliyor insanoğlu 🌻
YanıtlaSilBir vazgeçse insan mükemmelliyetçilikten çok şey değişecek...
YanıtlaSil