GÜNEŞ OLASIN GELİR

 

“Ahhh bu ismim yok mu? Başka isim mi bulamadı acaba annem… Hep işe geç başlamam, her işten erken sıkılmalarım bu yüzden… Bir dikiş tutturamadım şu hayatta…” diye kendi kendine konuşuyordu Naz yolda yürürken. Yine bir ödevi vardı ve yine hiç canı istemiyordu… Babasını aramak geçti aklından… “Biraz moral depolarım, hem o beni güldürür.” Diye geçirdi içinden.  Birileri duydu mu acaba diye tedirgin oldu sonra. Çünkü bu düşüncelerini yüksek sesle söylese insanlar onu deli zannedebilirdi.

Babasını aradı havadan sudan konuşup gülüştükten sonra konu derslere geldi. Mesele motivasyona gelemeden babası hızlı bir şekilde işinin olduğunu söyleyip telefonu kapattı. İstediği gibi başlayan ama istediği gibi gitmeyen bir konuşma olmuştu. Morali düzelmemişti ne yazık ki…

“Benim benzinim bitti belli, depolar boş. Bu hal iyi değil. En iyisi motivasyonumu arttırmak için Melek ile konuşayım. O bana gaz da verir hem. O gazla bir şeyler yaparım belki” diye düşündü. Aradı fakat Melek müsait olmadığını söyleyen, müsait olduğunda geri dönüş yapacağını bildiren bir mesaj attı.

“Ne zaman dönecek ki? Ama benim acil ihtiyacım vardı yani, annem her zaman der zaten elden gelen öğün olmaz, o da vaktinde bulunmaz diye, ne kadar da doğruymuş.” Diye söylendi kısık ama yanındakilerin duyabileceği bir sesle.

Derse gitmek için kursa varmıştı bile düşünceler arasında. Dersin başlamasına daha on beş dakika vardı. Kursun holündeki koltuklardan birine oturdu ve beklemeye başladı. Masada dikkatini çeken şey bir bilim dergisi oldu. Bilim dergisi o sayısında güneşi konu almıştı. Naz’ın dikkatini çeken şey aslında kapakta yazılı olan “Motivasyonu kendinden alan güneş”  başlığı olmuştu… 

Düşündü... Düşüncelerini sesli dile getirmek istiyordu ama kursta yüksek sesle düşünmek çok dikkat çekerdi...

İnsan kendi motivasyonunu sağlayamıyorken, Güneş nasıl kendi kendini motive edebiliyor ki?

Okumaya başladı, ama çokta vakti yoktu. Ders zili çalmak üzereydi. Dergiyi ödünç olarak alıp derse öyle girdi ama derste aklı hep oradaydı. Zaten çok da sevmediği bir derste olması da bunu etkiliyordu. Zil çaldıktan sonra hızlıca evin yolunu tuttu. Otobüse son anda yetişti ve soluk soluğa otobüse bindi. Oturacak bir yer bulabilmişti, şaşılacak bir durumdu. Hayat bazen böyle küçük sürprizler yapardı Naz’a. Oturunca hemen heyecanla dergiyi çıkardı ve merak ettiği “güneş”i okumaya başladı.

“Dünyadaki yaşam kaynağı olan güneş enerjisi, çekirdek tepkimeleri sonrası üretilir. Yani güneşin kendi içerisindeki atomların, tepkimeleri sonucu oluşur. Çekirdek tepkimeleri bir atomun başka bir atoma dönüştüğü süreçlerdir. Güneşin kütlesinin %73’ü hidrojen, %25’i helyum, geri kalan kısmını ise diğer elementler oluşturuyor. Güneş’te meydana gelen çekirdek tepkimeleri sırasında hidrojen, helyuma dönüşür ve bu sırada bir miktar enerji üretilir.”

Okuduktan sonra Naz, ”Baksana şu işe, güneşten öğreneceğim çok şey var sanırım.” diye içinden geçirdi.  Güneş hem kendi motivasyonunu sağlıyor, ayrıca insanların motive olmasına da destek oluyordu… Peki ben… Bak Melek de hala bana dönüş yapmadı. Babamdan da fayda olmadı… Ben olsam olsam “ay” olurum çünkü o güneşten gelen ışığı yansıtıyor. Yani hep motivasyon için birilerine ihtiyacı olan bir insan gibi…

Naz kendi iç muhasebesini yaparken neredeyse ineceği durağı kaçıracaktı. Otobüsten son anda indi. Evine doğru ilerlerken aklından güneşle ilgili yeni sorular geçiyordu... 

İnsanlar neden güneşli günleri severler? Hava soğuk bile olsa neden güneşi görmek iyi gelir bizlere?

Güneşin doğuşu umut verirken, batışı neden insanı hüzünlendiriyor?

Okullarda hep güneş olmasa hayat son bulur diye anlatırlardı öğretmenler. Gerçekten bir gün güneş artık doğmayacak dense ne hissederdi insanlar? Travma sebebi olmaz mıydı bu?

Güneşten vazgeçmek çok zordu. Ne kadar da çok albenisi vardı güneşin.

 

“Peki, senin payına ne düştü” diye kendine sordu Naz… Düşündükçe güneş olası gelmişti gerçekten.

Peki, insanın güneş  gibi  albenili olmasının bir yolu var mıydı?

 

Her insan bu hayatta mutlu ve başarılı olmak ister. 

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" ; insanın amacını amaç edinen bir gerçeklik ilmidir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu