"HAYIR"LI EVLAT!

Meliha ilk çocuğu Baran dünyaya geldiğinde tarifsiz bir mutluluk yaşamıştı. Tüm yaşamını ona göre dizayn etmeye başladı. Emzirme saati, mama saati, oyun saati, uyku saati ne zaman olmalıydı? Her detay çok önemliydi. Hangi yaşta hangi gıdaları yemeli? Hangi oyuncaklarla oynamalı? Dil öğrenmeye kaç yaşında başlamalı?  Her şeyi araştırıyor öğreniyordu. Nerede eğitim almalıydı? Hangi okullar, hangi ekolü benimsiyordu? Daha okul çağı gelmeden önce tüm okulları mercek altına almıştı bile. Çünkü Meliha’nın oğlu çok başarılı ve mutlu bir çocuk olmalıydı.

Peki, oğlu için başka neler yapabilirdi Meliha?

İlk önce yıllardır emek verdiği işinden ayrıldı. Artık annelik heyecanı ile birlikte çocuğunun tüm sorumluluklarını almaya hazırdı. O iyi bir anne olacaktı. Kendi annesi ile yaşadığı problemleri çocuğuna yaşatmayacaktı.  Zamanında yaşadığı maddi sıkıntıları onun çocuğu yaşamayacaktı.

Böylelikle oğlu, Meliha’nın hayatının tam ortasına yerleşti.

Baran büyüdükçe hayatında eksiklik nedir bilmeyen bir çocuk olmuştu. Baran’ın istediği şey hemen olmalıydı. Çünkü annesi her şeyi halleder diye düşünüyordu. Hatta arada sırada babası bir şeylere “hayır” dediğinde annesi hemen devreye girerdi. Bazen tatlı sözlerle, bazen kalp kırarak o isteği mutlaka yapardı. Öyle ki evde her şey önce Baran’a soruluyordu. Çocuk olmasına rağmen onun istekleri çok önemliydi. Babası bazen çileden çıkıp Baran’a yüksek sesle çıkıştığında Meliha hemen müdahale ediyordu. “Çocukla güzel konuşmuyorsun ki yapsın” diyerek araya giriyordu. Meliha Hanım sanki Baran’la bir hayat kurmuştu ve eşi bu hayatın sponsoru gibiydi. 

Peki, Meliha  nereye kadar idare edebilecekti bu durumu?

Baran söz dinlemeyen bir çocuk olmuştu ve Meliha artık zorlanıyordu. Herkes çocuğu çok şımarttığını söylüyordu. Ama Meliha tüm bunlara rağmen söylenenlere kulak asmadı. Bildiği yoldan gitmeye devam etti.

Şimdilik Baran’ın istekleri karşılanabilir seviyedeydi ama sonra ne olacaktı? 

Baran gençliğe adım attığında hayal kırıklıkları da başladı Meliha için. Üniversiteyi kazanamayan Baran, tekrar hazırlanmak yerine özel bir üniversiteye gitmek istemişti. Meliha bunca yıl aradan sonra tekrar işe başlamak zorunda kalmıştı. Baran’a ve isteklerine para yetiştirmek için karı koca çalışıyorlar ama yetişemiyorlardı. Ona alınan araba, fazlasıyla talep edilen harçlıklar, ayrı eve çıkmak… Tüm bunlar Baran’ı tatmin etmeye yetmiyor verdikçe fazlasını istiyordu.

Baran nihayet mezun olduğunda Meliha çok mutlu olmuştu ama Baran yine mutlu değildi. Birinin yanında çalışmak, bir firmanın kurallarına uyum sağlamak ona göre değildi. Kendi işinin patronu olmak istiyordu. Yanında çalışanlar işleri halletsin istiyordu. Oysa iş kurmakla ilgili ne deneyimi vardı, ne bilgisi, ne de yatırım için parası… O tüm bunları anne-babasının ona sağlamak zorunda olduğunu düşünüyordu. Çünkü hep öyle olmuştu… Hayatında tekerine taş değmemişti Baran’ın. Hayatın zorluklarından hiç haberdar olmamıştı. Bu yaşına kadar duymadığı tek bir kelime vardı.  

“HAYIR” 

Halbuki Baran’ın buna ihtiyacı vardı. Evi terk etmesi için, bir kez “hayır” duyması yetmişti … Bu kez isteği reddedilmişti. Meliha oğlu evi terk ettiğinde başını ellerinin arasına alıp düşünmeye başladı.

• Baran’ın evden gitmesi Meliha için dönüm noktası olabilir miydi?
• Onca emek çaba Baran’ın mutlu ve başarılı olmasına neden yetmemişti ?
• Biricik oğlu mutlu olsun diye her şeyi onun önüne serdikçe, o neden daha da mutsuz olmuştu?
• Nerede yanılmıştı? 

Her insan bu hayatta mutlu ve başarılı olmak ister. 

"Deneyimsel Tasarım Öğretisi" ; insanın amacını amaç edinen bir gerçeklik ilmidir. 

Doğru karar alabilmek, doğru seçimler yapabilmek için insanı açık bir bilince yönlendirir. Problemlerin gerçek çözümlerine yönelik stratejiler verir.

"Kim Kimdir" ile başlayan, "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" ile devam eden programları; insanların kendi dünlerine göre daha mutlu ve daha başarılı olmalarına katkı sağlar.

"İnsanoğlu, yeryüzünde var olduğundan beri, en büyük dostu ve düşmanı hiç değişmedi. 

Aynadaki kişi...

Tek başına neler yapabileceğini keşfet!" 

Yahya Hamurcu